Vanmorgen heb ik me in het Bentwoud weer 'vermaakt' met de jonge koekoek. De adulte vogel had ik maandag nog gezien, maar die kon ik nu niet ontdekken. De koekoek ving tal van harige rupsen in de velden met gele honingklaver. In pakweg twee uur tijd kon ik, door elke keer een paar stapjes dichterbij te doen, de vogel tot een meter of twintig benaderen. Anders gezegd: hij vloog gewoon naar me toe! Door voorzichtig te zijn en nauwelijks bewegingen te maken, was ik onderdeel van zijn landschap geworden. Van zo dichtbij lukte het me helaas niet foto's te maken. Daarvoor ging het te snel. Hij dook dan laag de klaver in om vervolgens verder weg in een boompje zijn maal te nuttigen.